Do najczęściej występujących chorób układu wydalniczego należą zakażenia bakteryjne dróg moczowych i pęcherza moczowego oraz zapalenia kłębuszków nerkowych. Jednym z istotnych objawów chorób układu wydalniczego jest wydalanie zbyt dużych (wielomocz) ilości moczu. Zdrowy, dorosły człowiek powinien wydalać w ciągu doby (diureza dobowa) od 1 do 1,5 litra moczu.
Drożdżyca jest to grzybicza, oportunistyczna, infekcja obejmująca:
Borelioza jest chorobą, którą wywołują krętki Borrelia burgdorferi przenoszone na człowieka przez kleszcze.
Pierwszym objawem choroby jest charakterystyczny rumień, rozprzestrzeniający się wokół miejsca ukąszenia, który po kilku lub kilkunastu tygodniach samoistnie zanika. W tej fazie choroby mogą się pojawić objawy przypominające grypę.
Atopowe zapalenie skóry, AZS, zwane też egzemą, wypryskiem atopowym, a niegdyś świerzbiączką Besniera, wypryskiem alergicznym lub alergicznym zapaleniem skóry jest chorobą zaliczaną do chorób atopowych. Niektórzy zaliczają atopowe zapalenie skóry również do chorób psychosomatycznych.
Wiele powszechnych chorób skóry wywoływanych jest przez pasożytnicze grzyby. Choroby te nazywamy grzybicami. Atakują one różne partie skóry owłosionej i nagiej.
Rozwojowi grzybów sprzyja wilgoć i wysoka temperatura, dlatego najbardziej powszechna jest grzybica stóp.
Próchnica zębów jest to egzogenny proces polegający na demineralizacji i proteolitycznym rozkładzie twardych tkanek zęba, czyli rozkład tkanki zębowej z powstawaniem ubytków. W utworzonej jamie dochodzi do zakażenia miazgi zęba. Infekcja taka doprowadza do uszkodzenia naczyń krwionośnych i zębów i prowadzi do śmierci zęba.
Angina jest ostrą, ogólnoustrojową chorobą zakaźną, której przyczyną są głównie paciorkowce, rzadziej gronkowce lub dwoinki zapalenia płuc. Bakterie te znajdują się w jamie ustnej, nosie, gardle. Ich chorobotwórcze działanie równoważy ustrój obronny. W niesprzyjających warunkach równowaga ta zostaje naruszona i dochodzi do zachorowania.
Nerwica lękowa (Anxiety neurosis) jest najbardziej typową formą psychonerwicy.
Lęk jest osiowym objawem wszystkich nerwic, w przypadku nerwicy lękowej stanowi objaw dominujący, występuje również w psychozach. Lęk tym różni się od strachu, że w tym ostatnim istnieją rzeczywiste czy też możliwe zagrożenia.
Przyczyny:
Białkomoczem nazywamy stan, w którym poziom białka w moczu przekroczy 10 mg/dl (czyli 0,1 g/l.
Spośród wielu cech diagnostycznych moczu brana jest pod uwagę również jego przejrzystość i ciężar właściwy (gęstość), ale najistotniejszymi cechami jest zawartość białka, cukru, krwinek czerwonych, krwinek białych i bakterii.
Anemią (Niedokrwistością) nazywamy zmniejszenie poziomu hemoglobiny, hematokrytu lub liczby erytrocytów poniżej prawidłowych wartości.
Alergia jest reakcją organizmu na oddziaływanie różnych obcych substancji, określanych mianem alergenów. W reakcjach alergicznych uczestniczy układ immunologiczny. Współcześnie uważa się, że alergia jest nieprawidłowym przejawem odporności, charakteryzującym się uszkodzeniem własnych tkanek w wyniku typowej reakcji odpornościowej.
Świerzb jest chorobą zakaźną spowodowaną przez świerzbowca ludzkiego (Sarcoptes hominis, Sarcoptes scabiei), objawiającą się dokuczliwym świądem i zmianami skórnymi w postaci przeczosów, grudek i plam (wysypka grudkowo-pęcherzykowa).
Afta to otwarte owrzodzenie zlokalizowane na błonie śluzowej jamy ustnej, warg lub języka z wytworzeniem miejscowego stanu zapalnego.
Afta to owalny wykwit z żółtawym nalotem, pod którym jest nadżerka. Wykwit otoczony jest czerwonym rąbkiem zapalnym. Afty mogą być różnej wielkości od 1mm do 2cm średnicy. Afty tworzą się w jamie ustnej.
Wyróżnia się następujące postacie aft:
Depresja - zaburzenie psychiczne charakteryzujące się objawami, które można pogrupować jako symptomy:
- emocjonalne: obniżony nastrój - smutek i towarzyszący mu często lęk, płacz, utrata radości życia (począwszy od utraty zainteresowań, skończywszy na zaniedbywaniu potrzeb biologicznych); czasem dysforia (zniecierpliwienie, drażliwość);
HEMOROIDY to choroba jelita grubego. Są to guzki krwawnicze odbytu (poszerzone, często nabrzmiałe żyły splotu odbytniczego), popularnie nazywane „żylakami odbytu”